na odludziu

См. также в других словарях:

• odludzie — n I; lm D. odludziedzi «odludna miejscowość, odludne miejsce; pustka, pustkowie, samotnia» Leśne odludzie. Dom na odludziu. Spędzać urlop na odludziu …   Słownik języka polskiego

• zagrzebać się — na odludziu, na wsi itp. «zamieszkać w miejscu odludnym»: (...) postanowił popracować w spokoju i zagrzebał się gdzieś na wsi. Roz bezp 1997 …   Słownik frazeologiczny

• zagrzebywać się — Zagrzebać się na odludziu, na wsi itp. «zamieszkać w miejscu odludnym»: (...) postanowił popracować w spokoju i zagrzebał się gdzieś na wsi. Roz bezp 1997 …   Słownik frazeologiczny

• pogłupieć — dk III, pogłupiećeją, pogłupiećpiał, pogłupiećeli pot. «o kilku, wielu osobach: (kolejno) stracić rozum, rozsądek; zgłupieć (często na skutek zdumienia, zaskoczenia, strachu)» Pogłupieli zupełnie na tym odludziu …   Słownik języka polskiego

• samotny — samotnyni 1. «żyjący w samotności, w odosobnieniu, nie mający rodziny, towarzystwa; znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam» Samotny dziwak. Samotny na świecie. Samotny w obcym kraju, mieście. Samotny żeglarz,… …   Słownik języka polskiego

• zagrzebać — dk IX, zagrzebaćbię, zagrzebaćbiesz, zagrzebaćgrzeb, zagrzebaćał, zagrzebaćany zagrzebywać ndk VIIIa, zagrzebaćbuję, zagrzebaćbujesz, zagrzebaćbuj, zagrzebaćywał, zagrzebaćywany «grzebiąc zasypać coś czymś, schować coś w czymś» Zagrzebać coś w… …   Słownik języka polskiego

• zakopać — dk IX, zakopaćpię, zakopaćpiesz, zakopaćkop, zakopaćał, zakopaćany zakopywać ndk VIIIa, zakopaćpuję, zakopaćpujesz, zakopaćpuj, zakopaćywał, zakopaćywany 1. «schować coś w wykopanym dole zasypując go ziemią; przykryć coś ziemią» Zakopać skarb.… …   Słownik języka polskiego

• zdziczeć — dk III, zdziczećeję, zdziczećejesz, zdziczećej, zdziczećczał, zdziczećeli, zdziczećczały, zdziczećczali 1. «stać się dzikim, wrócić do stanu natury, do stanu pierwotnego» Kwiaty i drzewa zdziczały bez uprawy. Zdziczały kot, pies. 2. «stać się… …   Słownik języka polskiego

• żyć — ndk Xa, żyję, żyjesz, żyj, żył 1. «istnieć w sposób właściwy organizmom żywym, być żywym, egzystować» Żyć długo, krótko. Żyć wiele lat. Żyć w jakiejś epoce. Hej, użyjmy żywota! Wszak żyjem tylko raz. (Mickiewicz) ∆ Niech żyje (żyją) «okrzyk… …   Słownik języka polskiego

• dziczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziczećeję, dziczećeje, dziczećczał, dziczećczeli {{/stl 8}}– zdziczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać cech dzikości, wracać do pierwotnego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziwaczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziwaczećeję, dziwaczećeje, dziwaczećczał, dziwaczećczeli {{/stl 8}}– zdziwaczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} stawać się człowiekiem o dziwacznych przyzwyczajeniach, dziwakiem : {{/stl 7}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień